آهنگ مهراد هیدن و شایع سیل

متن ترانه مهراد هیدن و شایع به نام سیل

چِشا رو به اَبراس

تووی عمقم خودِ غواص

نوکِ پا سر بالا دست باز

سلامتی هر کسی تنهاست

[ورس یک – شایع]

دنبال اسم در کردن لا دُخیاس یارو

کار خفنش اینه دیشب, تووی پاسگاه بود

میگن شایع داره توو صداش دارو

اِرادتِ یه شهر باهامه چراغ خاموش

نه عکسِ توو بنز داره حاجیت

نه اگه جایی یه گنده ای باشه لایِ پاشیم

شناس ِشهر نیستم با پلاک وارداتی

صِدام معروفه عِین صدای آژیر

یه سری کِی وقت کردن لا... شَن اِنقد

کِی وقت کردن استادِ نقاشی شَن اِنقد

حاجی ملت خبر دارن اَ تایم شا...یدنتم

اما من روو ام و مرامِ خاکی مَنشَم

رفیقیم با این بیکِ رو میز

یه مردِ غیر معمولی دارم زیرِ بولیز

هرز اَ چند گاه میُفتم گیر پلیس و

میاد دَمِ درِ خونه فیشِ توبیخ

تنها راهش این بود بشم مث همه

بگم هِی چشم و یه بله ، یه پَپِه ی کَره

اما سایز احترامِ من منطقِ منه

آزادِ هر کدوم شما هر حرفی بزنه

اما ببین می ارزه بازنشسته شین

یه کاری کنم توو جَوونی شکسته شین

میخوای نگات کنم بیا پیشم بشین

بغل دست شیر

[کروس – مهراد هیدن]

چِشا رو به اَبراس ، هر هفت چاکراهِ من باز

تووی عمقم خودِ غواص ، رسیدم به یه حالِ طناز

نوکِ پا سر بالا دست باز ، سلامتی هر کسی تنهاست

منتظرم تا فقط سیل بیاد ، بارون کاش بزنه سیل بیاد ، آمین

[ورس دو – مهراد هیدن]

پُر رو قرنیه مشکی

قُلدُر چارشونه کِشتی

گاز میدم زیگزاگی عشقی

مونتِ کریستو (Monte-Cristo) جِی زی (Jay-Z)

قفلم ، بختک ، اخبار ، هشتگ

اخلاق خاصه و هِرسی

قُدم و لجباز سِرسی

نرمه بالشتم پشمک

صبح شد اُملت و سنگک

تعارف ندارم مرسی

کُک دوس ندارم پِپسی

مو بلند هیکل تارزان

دنبالِ شَرَم و داستان

لات نیستم ولی هفت خط

شهر رو هواس با یه فندک

من موشکام مریخ میشینن

این دو* صورتیام تِتریس میچینن

اینا قَر و قاطی انقد زدن

تَوهُم شدن خودشونو اِلویس (الویس پرسلی)میبینن

اینا صداهاشون لالایی برا گوشه

نازک و لطیفِ عینِهو گوگوشه

شبا نیستن وایمیسن طلوع شِه

ت...م ندارن اینا مرغاشون خروسه

[پل – مهراد هیدن]

چِشا رو به اَبراس ، هر هفت چاکراهِ من باز

تووی عمقم خودِ غواص ، رسیدم به یه حالِ طناز

نوکِ پا سر بالا دست باز ، سلامتی هر کسی تنهاست

[ورس سه – شایع و مهراد هیدن]

کاش بزنه سیل بیاد به قولِ مهراد

تا دیگه ننه ای مث تو رو نتونه بِزاد

تا دیگه مث تو در نیاد از جوجه کِشا

یه توویِ توو خالی داری یه روکشِ باش

شما فقط وقتِ آدمو میگیرین

میگین اما هیشکی نمیشنوه چی میگین

چون تحویلت نمی گیرم بَدَمو میگی

اما می دونم پشمات میریزه منو میبینی

طبیعت ما جُداس اَ هَم مَرد

نمیتونم و نمیشه نیست توو عادتم من

یه مهارتِ عجیب دارم توو بازی کردن و

باج نمیتونه بگیره هیچ خدایی اَ من

ندیدیمتون لا خبرای مهم

اسمِ ما روو تیتر خبرا میخوره

ما جلوتیم اگه میبینی ضَربانت تُنده

هر چی دشمن داریم طرفدارِ کُلِش

کاش هیشکی دخالت نمیکرد

پِترُس نمی شد تووش انگشت نمیکرد

مَشعل بالا دهقان نمیشد

لاشخور نبود ، چپ و راست تووش نمیکرد

منتظرم سیل بشه یه دفعه

گرداب بِکِشه ، گردباد بِبَره

جر بخوره زمین زلزله بزنه

قورتش نده زیر دندون بِجَوه

موج بِبَره این دُنبه ها رو

پنجشنبه و دور دورِ جمعه ها رو

این میمونا رو توو این مهمونیا

همه آمپولی دفتر نقاشیا رو

گو* بگیره این بی غیرتا رو

که واسه نقد حاضرن پشتک بزنن

گِل بگیره این هَوَلایِ عشقِ به حواشی

همه این دلقکای مجازی

[کروس – مهراد هیدن]

چِشا رو به اَبراس ، هر هفت چاکراهِ من باز

تووی عمقم خودِ غواص ، رسیدم به یه حالِ طناز

نوکِ پا سر بالا دست باز ، سلامتی هر کسی تنهاست

منتظرم تا فقط سیل بیاد ، بارون کاش بزنه سیل بیاد ، آمین

چِشا رو به اَبراس