آهنگ محمد حسین عابدی و علی عابدی ماه گرفته

متن ترانه محمد حسین عابدی و علی عابدی به نام ماه گرفته

خونه ای که تبسمِ نوره
حالا بی رنگ و روحه این روزا
میگیره دست بر کمر،مادر
ماهِ این خونه،رو گرفته چرا
تو قنوتش...تو سجده هاش ،آروم
ذکر عجل وفاتی ...میخونه
آخه خسته شده ازین دنیا
که براش دیگه مثل زندونه
همه ی عالم و آدم
روضه خون غم زهران
بعد مادر،بچه ها هم
مث حیدر،خیلی تنهان
نمی‌دونم میونِ اون کوچه
قامتش...صورتش چجوری شکست
می دیدم که یکی اومد با طناب
دستِ بابا رو پیش مادر بست
از همون روز، بستر مادر
کنج خونه، ما رو داره میکُشه
هم دلش پر زده به شوق نبی
هم واسه بچه هاش پرمیکِشه
زیر لب روضه میخونه با اشک
کفنی رو به دست من داده
ظهر روز دهم ، لب گودال
منو جای خودش فرستاده
وا حسینا میخونه با گریه
دلش از حجم داغ،آتیشه
میگه من نیستم ...ولی شیعه
روضه خونِ مصیبتش میشه
همه ی عالم و آدم
روضه خون غم زهران
بعد مادر،بچه ها هم
مث حیدر،خیلی تنهان